چاکریم! اینم از تحلیل و بررسی فیلم Watchmen: Chapter I، اونم به زبون خودمونی و باحال خودمون: خب، فیلم Watchmen: Chapter I اومده بیرون، یه انیمیشن بزرگسالانه و خفن از دنیای ابرقهرمان‌ها، اونم دو قسمتی! انگار میخوان داستان "واچمن" معروف کمیک‌بوک‌ها رو برامون جون بدن توی یه انیمیشن R-rated و حسابی دارک و خشن. کارگردانش براندون ویتیه، که تو کار انیمیشن حسابی کار درسته. نویسنده‌اش هم جی. مایکل استراکزینسکیه، این بشر سابقه خوبی تو ژانر علمی-تخیلی و کمیک‌بوکی داره. داستان هم که معلومه دیگه، "واچمن" دیو گیبونز، همون شاهکار آلن مور (البته آلن مور که اسمشو به خاطر اختلافات همیشگیش با هالیوود نزده زیرش، ولی میگن مشاوره داده گیبونز تو فیلم). داستان فیلم، میگن سال ۱۹۸۵ یه دنیای دیگه رو نشون میده، دنیایی که ابرقهرمان‌ها دیگه حال و روز خوشی ندارن و تقریبا بازنشسته شدن یا غیرقانونی اعلام شدن. یهو یکی از همین قدیمی‌ها، همون "کمدین" معروف، به قتل میرسه. اینجاست که "رورشاک" مخوف خودمون پا میشه وسط و می‌فهمه یه خبراییه و انگار یکی داره ابرقهرمان‌ها رو دونه دونه سَرَ به نیست می‌کنه. رورشاک هم که می‌دونین چه جور آدمیه، میفته به جون عالم و آدم تا قاتل رو پیدا کنه و به بقیه هم هشدار بده. تو فیلم یه عالمه فلاش‌بک هم می‌بینیم از گذشته شخصیت‌ها، اینکه چطوری ابرقهرمان شدن، بعد از ممنوعیت ابرقهرمان‌ها چه بلاهایی سرشون اومده و این حالا چه آینده‌ای در انتظارشونه. دکتر منهتن هم که همیشه یه پای داستان‌های "واچمن" بوده، اینجا هم هست و مثل همیشه فضایی و پیچیده به نظر می‌رسه. میگن یه شایعه هم هست که دکتر منهتن باعث سرطان شده و به خاطر همین رفته مریخ خودشو تبعید کرده! اون "نایت اول" دوم و "سیلک اسپکتر" دوم هم که عاشق و معشوق بازی دارن تو داستان. رورشاک هم که هی دنبال نخ و نشان قاتل می‌گرده، یه دفعه می‌بینه یکی از خبرچین‌های قاتل مرده. بعدش هم یه جوری پاپوش درست می‌کنن براش و پلیس رو خبر می‌کنن و رورشاک بدبخت رو می‌گیرن و نقابشو می‌کشن و همه می‌فهمن این رورشاک کی بوده: والتر کواکس! جالبه که ته تیتراژ هم صدای ضبط شده ابرقهرمان‌های قدیمی دهه ۴۰ میلادی رو میذارن که یه جور ادای دین باشه به ریشه‌های این ژانر. صداپیشه‌ها هم که چهره‌های شناخته شده‌ای هستن: متیو ریس (همون نایت اول دوم)، کیتی سکاف (سیلک اسپکتر دوم) و تایتوس ولیور (رورشاک). یه عالمه صداپیشه خوب دیگه هم هستن که کاراکترهای مختلف رو جون دادن. انیمیشن رو هم استودیو میر انجام داده، همون غول‌های کره‌ای که کارشون درسته. از نظر منتقدها هم که بد نبوده. تو Rotten Tomatoes امتیاز ۹۲٪ گرفته، Metacritic هم نمره ۷۱ از ۱۰۰ داده. میگن انگار خیلی به کمیک‌بوک وفادار بوده و فضای دارک و سیاه واچمن رو خوب درآورده. البته یه سری هم میگن پیچیدگی‌های داستان رو شاید نتونسته باشه اونجوری که باید منتقل کنه و فضای بصریش هم بد نیست ولی خیلی هم خاص و جذاب نیست. ولی در کل انگار برای طرفدارای "واچمن" و انیمیشن‌های بزرگسالانه یه انتخاب باحال باشه. خودم هنوز فرصت نکردم ببینم، ولی با این تعریف‌هایی که شنیدم و سابقه "واچمن" رو که می‌دونم، فکر کنم یه انیمیشن خوب و متفاوت از آب درومده باشه. باید دید قسمت دومش چی میشه. امیدوارم اونم به زودی بیاد و بتونیم کل داستان رو یه جا تماشا کنیم.